Most Tytusa Trzecieskiego

Teofil Tytus Tomasz Trzecieski urodził się 28 grudnia 1811 r. w Bażanówce, polski szlachcic, filozof, właściciel kopalń rud, ropy naftowej i majątku ziemskiego, dziedzic Polanki, Miejsca Piastowego oraz Bóbrki, współorganizator ruchów niepodległościowych.

Ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie we Lwowie. Po powrocie do kraju nadzorował powierzone mu przez ojca gospodarstwo rolne w Polance. W 1834 r. udał się do Niemiec, gdzie studiował rolnictwo w Akademii Rolniczej w Möglin, a następnie w Hochenheim. Jako fachowy rolnik i górnik powrócił do kraju. Wiedza zdobyta za granicą pozwoliła na stopniowe uprzemysłowienie rodzinnego majątku. W Ujściu Ruskim założył hutę szkła, która zajmowała się produkcją m.in. butelek na szczawnicką wodę mineralną oraz tzw. hamernię, czyli hutę żelaza o nazwie „Kalifornia”. W 1845 zawarł związek małżeński z Anną Węgleńską. Zaledwie rok później Trzeciescy doświadczyli tragicznych wydarzeń Rabacji Galicyjskiej, gdy miejscowi chłopi napadli i splądrowali polaniecki dwór.  Dzięki wsparciu finansowemu i współpracy merytorycznej z Ignacym Łukasiewiczem powstały podwaliny przemysłu naftowego, który zmienił oblicze zacofanej Galicji. Trzecieski wspólnie  Łukasiewiczem i  właścicielem Bóbrki, Karolem Klobassą utworzyli pierwszą na świecie spółkę naftową oraz stworzyli pierwszą kopalnię ropy naftowej.

Tytus Trzecieski zmarł w Polance 24 grudnia 1878 roku i spoczął obok żony na cmentarzu w Jedliczu. W następnych latach po śmierci pamięć o jego dokonaniach stopniowo zanikała.  Dopiero po zmianach ustrojowych w 1989 roku przypomniano dokonania Trzecieskiego. Jedna z ulic w Jedliczu oraz szkoła podstawowa w Miejscu Piastowym noszą jego imię.